وبگاه رسمی دکتر نورایمان قهاری ـ روانشناس

دکتر نورایمان قهاری

تحقیقات روانشناسانه همواره نشان داده اند که رفتار خشونت آمیز با حیوانات در دوران کودکی علامت اولیه و هشدار دهنده برای رشد بزهکاری، خشونت میان-فردی و رفتار مجرمانه در نوجوانی و بزرگسالی ست. در واقع، مرتکبان جرائم خشونت بار تقریبا همه سابقه ظلم و ستم بر حیوانات را در پروفایل خود دارند. تحقیقاتی که در ایالات متحده امریکا در زمینۀ آزار حیوانات به دست کودکان و نوجوانان انجام شده حاکی از آنند که اغلب، کودکانی که به آزار حیوانات دست می زنند شاهد خشونت بوده و یا خود تجربه آزار و خشونت داشته اند. برای نمونه، آمار نشان می دهد که 30 درصد از کودکان که شاهد خشونت خانگی هستند خود به نوع مشابه ای از خشونت نسبت به حیوانات خانگی خود دست می زنند. در واقع، ارتباط بین سوء استفاده از حیوانات و خشونت میان-فردی چنان به خوبی شناخته و ثبت شده است که، در حال حاضر، در بسیاری از مناطق ایالات متحده امریکا سازمان های خدمات اجتماعی و حمایت از حیوانات به کارمندان خود آموزش می دهند که چگونه با کشف نشانه هایی از سوء استفاده از حیوانات به عنوان نشانه ای برای امکان وجود دیگر رفتارهای سوء استفاده میان-فردی، از قبیل آزار جنسی، جسمی یا روحی کودکان و خشونت خانگی استفاده کنند و به تحقیق در پی بردن به این موارد بپردازند………زندانی کردن یک حیوان خانگی در داخل یک فضای بسته، خشونت شلاق بر یک حیوان خانگی پس از دچار مشکل شدن با پدر و مادر، و یا لذت بردن از تماشای یک حیوان در حال زجر کشیدن همه علائم هشدار دهنده ای هستند. جدا از نجات حیواناتی که در معرض آزار و خشونت قرار می گیرند، مداخله حرفه ای برای «نجات» و درمان کودک یا نوجوانی که در این اعمال دسته داشته است لازم است. این حرکت می بایست توام با تحقیقاتی باشد برای پی بردن به اینکه آیا این کودک/نوجوان خود قربانی خشونت خانوادگی، سوء استفاده جنسی یا جسمی است یا نه.

ادامه‌ی خواندن ←

«افسوس» که تحلیل خانم مهرانگیز کار از مقایسۀ بد و بدتر جلوتر نمی رود، همان نگاهی که ما را سی و چند سال است اسیر اصلاح طلبان دولتی و غیر دولتی کرده است، و با تمرکز بر روی مسئلۀ جنسیت فاکتورهای مهم دیگری که در اعمال قدرت حاکمیت بر یک جامعه نقش دارند را نادیده می گیرد. زنان تحت ستم ایران در زیر سلطۀ حاکمیت اسلامی را با زنی که خود در حاکمیت و سلطۀ دیکتاتوری در یک کشور سهیم بوده مقایسه کردن را می گویم. بنظر میاید خانم مهرانگیز کار هنوز به این مسئلۀ واقف نشده اند که صرف زن بودن، صرف هم جنس بودن زنان را در یک صف کنار هم قرار نمی دهد. مثل اینکه زنان درون حاکمیت امروزی را با زنان تحت ستم در جامعه ایران مقایسه کنیم. اشرف پهلوی بخشی از چرخ قدرت در رژیم پهلوی بوده است. او در کودتای 28 مرداد ، برنامه ریزی شده توسط وزارت اطلاعات سیا عیله ملی شدن صنعت نفت در ایران و خفقانی که پس از آن در این کشور حاکم شد نقش داشته است.

ادامه‌ی خواندن ←

چندی پیش روزنامه قانون گزارش میدانی را منتشر کرد که در آن به بی تفاوتی مردم نسبت به جوان حادثه دیده ای پرداخته شده بود. بی شک این اتفاق ناگوار را می توان از زوایا و ابعاد متفاوت بررسی کرد. اول بگویم که من شخصا حکومت سرمایه داری اسلامی ایران را، مسئول وضعیت فرهنگی، اقتصادی، درمانی، اجتماعی، روانی و..کنونی در ایران میدانم. بعد از سی و چند سال سرکوب و دخالت بیمارگونۀ روزانه در خورد و خوراک و نوع پوشاک و تحصیل و ازدواج و بارداری و زایمان و شادی و عزا و هزار و یک مسئلۀ کوچک و بزرگ شخصی مردم، مردم ایران به تنگ آمده اند.

ادامه‌ی خواندن ←

۱۴ سپتامبر ۲۰۱۴ – برکلی، کالیفرنیا

«…. عجز، ناتوانی، عدم اعتماد به نفس، بی اعتمادی نسبت به دیگران، و عدم دستیابی به درکی مثبت از خود و توانایی های خود برخی از تاثیرات درونی شده سرکوب هستند. این تاثیرات در چگونگی رشد روابط اجتماعی و دستیابی به راه ‌حل‌های مشترک اختلال ایجاد می کنند. تداوم و استمرار وحشت و سکوتی که دولت بر جامعه حاکم می سازد، حس انزوا در افراد را تشدید می کند و چرخه ای از تجربۀ مکرر …ناامیدی را به آنان تحمیل می کند. حاصل این سرکوب روزانه تسلیم و اندیشیدن به بقای فردی است. انسانی که برا ی بقای فردی خود دست و پا می زند کمتر به فکر نجات دیگری است. همین تجربۀ هر روزۀ ناتوانی برای دست یافتن به آرزوها، انسان را به سوی تقدیرگرایی سوق می دهد. انسان تقدیرگرا تغییر در موقعیت فردی و اجتماعی اش را تنها از راه دخالت قدرتی دیگر و نه با تکیه بر توانایی خود میسر می بیند. انتظار اینکه قدرتی دیگر او را از سختی ها برهاند، بی عملی او را تشدید می کند. …..»

این گفت‌وگو را می‌توانید از طریق فایل صوتی زیر گوش دهید:

****اسماعیل جلیلوند – رادیوزمانه: انفرادی‌های طولانی مدت، فشار شدید روانی، ضرب و شتم، تهدید اعضای خانواده، تهدید و یا اقدام به تجاوز، روش‌هایی طراحی شده و هدفمند هستند که هر روزه برای اخذ اعتراف یا جلب همکاری فرد هدف، در سراسر جهان به کار گرفته می‌شود و در ایران نیز علیه بسیاری از زندانیان سیاسی به کار رفته‌اند. به راستی مرز مقاومت انسان در برابر شکنجه کجاست؟ شکنجه‌گران با چه مکانیسمی فرد را وادار به همکاری و اعتراف می‌کنند؟ تفاوت‌های شیوه‌های مدرن شکنجه با روش‌های سنتی آن کدامند؟ برای یافتن پاسخ این پرسش‌‌ها، گفت‌وگویی با نورایمان قهاری، روان‌شناس و پژوهشگر مقیم امریکا انجام داده‌ایم.*****

با توجه به بحث‌هایی که در مورد شیوه‌های مدرن شکنجه مطرح می‌شود، این شیوه‌های مدرن چه تفاوت‌هایی با شیوه‌های سنتی دارند؟

نورایمان قهاری: طبیعتاً در هر دوره‌ تاریخی معین و بنا بر میزان تغییر و تحولات رشد نظام و سیستم‌های دولتی و تثبیت قدرت در جوامع مختلف، ابزار سرکوب و کنترل اجتماعی و ازجمله شکنجه به عنوان یک راهکار، بسته به سطح پیچیدگی‌ها و تکامل دولت‌ها، فنی‌تر می‌شود. یعنی اگر در قرون گذشته از چوب و چماق و سرب داغ برای شکنجه استفاده می‌کردند، امروز علاوه بر آن، از شوک الکترویکی، آپولو و راهکارهای دیگر استفاده می‌کنند.

ادامه‌ی خواندن ←