جنگ روانی و فراموشی تاریخی دوعامل کلیدی در سرکوب جامعه

نورایمان قهاری – دکتر روانشناس. متن سخنرانی در گرامی داشت یاد جانباختگان دهۀ شصت. تورنتو، ۹ سپتامبر ۲۰۱۷

امروز در ایران خشونت غیرمستقیم یا چیزی که «خشونت ساختاری» نامیده می شود بوسیلۀ قدرت سرکوبگر چنان به خوبی تنظیم شده است که لازم نیست برای کنترل جامعه، چنانکه فانون گفته بود، به «روش توحشِ» آشکار متوسل شوند.  قوانین و نهادهای وابسته به حکومت به اندازه کافی برای حفظ وضعیت موجود اعمال قدرت می کنند. این شرایط و سیستمِ خشونت است که از آن برای پرورش «فردیتی متفاوت » استفاده می شود و در این پروسۀ ساخت و ساز، افراد را ابزار اراده دیگری میکند، افراد را محکوم می کند، تحقیر می کند، باعث خیانت آن ها به دوستان، به خودشان می شود، باعث تردید در ارزش هایشان و در نتیجه، در تجزیه و تحلیل پایانی اشان ، افراد را به زندگی با خودی وا می دارد که مورد تائیدشان نیست.  هنگامی که یک سیستم می تواند بدون استفاده از اعمالِ خشونت و زورِ آشکار مردم را مجبور کند در شرایط درماندگی، فقر، مشقت، از خودبیگانگی و تحقیر زندگی کنند، خودِ این شرایط عین خشونت است. [x] رابطۀ ما با سرکوب خونین دهۀ شصت در اینجاست….